Dla samców sukces reprodukcyjny sprowadza się właściwie do nieustannej rywalizacji z innymi samcami o względy samicy. Oczywiście nie spoczywają w swych wysiłkach na jednej, lecz zawsze w ich centrum zainteresowania jest wiele samic. Dlatego samce rzadko nawiązują silne więzi społeczne w płaszczyźnie horyzontalnej, a zamiast tego tworzą wertykalne, hierarchiczne koalicje, przesycone agresją i dominacją, a nie współpracą. W przeciwieństwie do tego samice dążą do jak najściślejszych więzi społecznych, do tworzenia grup opartych o pomoc wzajemną i wsparcie psychiczne, tak ważne w procesie wychowania potomstwa. I to właśnie dzięki temu mogą odnieść sukces reprodukcyjny.

Te dwie strategie nie mogą być bardziej od siebie odmienne, ale zarazem stanowią dopełniające się przeciwieństwa, niczym yin i yang w taoizmie. I podobnie jak mężczyzn pociągają kobiety, które nawet swoją figurą niosą obietnicę płodności, tak kobiety pociągają mężczyźni zdolni do rywalizacji i sukcesu. Jednak tym co najważniejsze jest utrzymywanie harmonii pomiędzy tymi przeciwieństwami, bez której żadna społeczność nie może prosperować. Niestety, obecnie żyjemy w epoce patriarchalnej, która jest trwającym od tysięcy lat zaburzeniem tej równowagi, grożącym zagładą cywilizacji. Zatem hasło na dziś brzmi: Mniej testosteronu, więcej oksytocyny!