Znamieniem wymiaru ducha człowieka jest stawianie sobie pytań, na które zwykle nie ma odpowiedzi. Postawić sobie pytanie i uzyskać na nie odpowiedź jest rzeczą małą. Postawić sobie pytanie, na które nie ma odpowiedzi i zdzierżyć jej brak jest miarą wielkości umysłu. Niewiedza jest boleścią dla małych ludzi, którzy zawsze muszą znać odpowiedź, najczęściej nawet nim dobrze przemyślą pytanie. Ścierpienie braku odpowiedzi jest jedną z cech duchowości. Jedno z najbardziej klarownych określeń duchowości podał Jaron Lanier, przedstawiciel nauk komputerowych, twórca pojęcia wirtualnej rzeczywistości: „Duchowość to siła emocjonalnego stosunku, jaki ludzie żywią do pytań, na które nie sposób odpowiedzieć”. By dobrze żyć nie musimy znać wszystkich odpowiedzi. Każda odpowiedź zabija umysł, sprowadzając go do wymiaru małego, głupiutkiego komputerka. Leśmian napisał w wierszu „Schadzka”: „Bo wszelkie pytanie jest wrogiem mimowolnym własnej odpowiedzi”. Tak, nie pytaj, kochaj, „milcz i całuj”, jak pisze Leśmian. To cała filozofia.
Inne myśli
Mirosław Piróg
Inne myśli 
dokładnie tak
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Jakby tu zapytać i czy w ogóle pytać nie bojąc się być posądzonym o pragnienie uzyskania odpowiedzi? Zadaję sobie to pytanie i w trwodze wywołanej napłynięciem spodziewanej odpowiedzi dostrzegam nagle prawdę tej chwili, że każda spodziewana odpowiedź jest kolejną pułapką, gdyż nadzieja na uzyskanie odpowiedzi to nadzieja na lepszą przyszłość, bo przecież po co mielibyśmy pytać, gdybyśmy nie liczyli na lepszą przyszłość? Spełnienie nie generuje pytań. Nigdy! Przyszłość nie jest odpowiedzią na teraz, przyszłość to iluzja, staje się prawdą tylko, gdy jest teraz, a skoro, jak nam się zdaje, w tej chwili jest pytanie, to nie ma, bo być nie może już w niej miejsca dla odpowiedzi. Z tego miejsca można oczywiście pójść w przyszłość szukając odpowiedzi, które będą ewoluować w kolejne pytania. Można też powędrować w przeszłość i przyglądać się ‘urokowi’ stworzonego problemu (pytania). Można. Ale można też zatrzymać się w tej chwili i zobaczyć, (ujrzeć, nie zrozumieć) że tak naprawdę w tu i teraz nie ma miejsca ani dla pytań ani dla odpowiedzi. Bo nawet pytania, co ironicznie sugerowałem wcześniej, nie powstają w teraz, aby uzmysłowić sobie istnienie pytania też musimy spojrzeć na nie w perspektywie czasu. I nagle objawia się znaczenie mitu o wygnaniu z raju. Pęd do poszukiwania odpowiedzi, to oddalanie się od raju, który jest w bezczasowym, bezrozumnym tu i teraz. Ziomale różnistych religii nazywają to Bogiem (uwaga, to wzorcowy przykład odpowiedzi, czyli pułapka przyszłości). Wszystkie znaki zapytania w tym komentarzu mają mieć wartość jedynie dekoracyjną, cały wywód ma charakter ex cathedra, po którym autor nie oczekuje ani pytań, ani odpowiedzi. Na pewno zrozumie każdego w jego milczeniu, bo zgadza się także z resztą cytowanego we wpisie wiersza Leśmiana:
Milcz i całuj! – Milczeniem pieszczota się krzepi,
I niezgorsze wesele tkwi w dobrej żałobie!
Wszak nie można się kochać żarliwiej i ślepiej,
Jak tak właśnie: nic wzajem nie wiedząc o sobie!
Autor zrozumie też każdego, komu milczenie ciężarem, wszak wszyscyśmy z raju wygnani. Jak długo będziemy o nim marzyć (znaczy – myśleć), tak długo będzie to raj bezpowrotnie utracony.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Mirosławie, (wybacz bezpośrednią formę, ale jesteśmy wszak znajomymi z FB co prawda i tylko…)
Nie będę się silił na odpowiedzi, a tylko przypomnę pytania (moje również), a ponieważ zwykłem to czynić – jak może pamiętasz, wierszami, to skojarzył mi się ten:
Obrazki z Gauguin’a
Może pomyśleć
dziś warto,
gdy już nic nie warto,
bo czujesz niebieskość zimy,
czy jeszcze próbować
ogarnąć: „skąd przychodzimy?”
A wczoraj,
na plażach z Gauguin’a,
gdzie dziewczyna w czerwieniach,
zastygła przedwcześnie,
czy trzeba było
wciąż pytać: „kim jesteśmy?”
Albo jutrem,
w śnie pastelowym,
gdzie żółty Chrystus pochyla głowę
nad dzieckiem Ziemi,
czy na śmierć sprytnie
zapomnieć: „dokąd idziemy?”
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Leśmian – poeta paradoksów. Dlaczego?
Dlatego, iż poszukiwał sensu, reguł rządzących światem z jednoczesną świadomością, że odnalezienie ich nie jest możliwe…
Celem i sensem nie jest znalezienie, ale szukanie; istotą jest dążenie. droga, to trud jest sensem.
PolubieniePolubienie