Czytanie książek uczy nas czegoś, co jest konieczne dla rozwoju świadomości – przyjmowania innego niż nasze spojrzenia na rzeczywistość. Czytając patrzę na świat oczami drugiego człowieka, przeżywam jego myśli w swoim wnętrzu i przekonuję się, że ten strumień świadomości, który przepływa przez moją głowę, a który zawsze odbieram w pierwszej osobie liczby pojedynczej, można zastąpić choćby na chwilę innym strumieniem. To najbardziej elementarna forma empatii, to najprostszy i dostępny wszystkim sposób stawiania się na miejscu innego człowieka. Czytanie książek pozwala nam przyjmować perspektywę innych ludzi i współdzielić z nimi różnorodność postrzegania świata. Jestem świadom tego, że istnieją doskonalsze formy kształcenia współczucia i empatii, ale czytanie książek dzięki swej powszechności ma nieocenioną zaletę, jaką jest łatwość dostępu do słowa drukowanego w naszych czasach. A na koniec chciałbym przypomnieć, że nie warto być człowiekiem tylko jednej książki, choćby najświętszej, bo to zabija umysł i empatię.